Temoporfin jest lekiem stosowanym w terapii fotodynamicznej (PDT) u pacjentów z nieoperacyjnymi nowotworami płaskonabłonkowymi skóry i błon śluzowych, w tym z rakiem płaskonabłonkowym jamy ustnej i krtani.
Dawkowanie
Dawkowanie temoporfinu zależy od wielkości obszaru, który ma być poddany terapii PDT. Zwykle stosuje się jedną lub dwie dawki leku, podawanych w odstępach 7-14 dni. Dawka temoporfinu wynosi zwykle 0,5-1 mg/kg masy ciała pacjenta.
Przeciwskazania do stosowania
Temoporfin jest przeciwwskazany u pacjentów uczulonych na temoporfin lub jakikolwiek inny składnik preparatu.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Przed rozpoczęciem terapii PDT z użyciem temoporfinu należy dokładnie ocenić stan pacjenta i wykluczyć obecność przeciwwskazań. W trakcie terapii pacjent powinien unikać ekspozycji na światło słoneczne lub sztuczne źródła światła, ponieważ temoporfin może powodować reakcje fototoksyczne.
Interakcje z innymi substancjami czynnymi
Nie stwierdzono istotnych interakcji temoporfinu z innymi substancjami czynnymi.
Interakcje z alkoholem
Nie stwierdzono istotnych interakcji temoporfinu z alkoholem.
Wpływ na prowadzenie pojazdów
Temoporfin może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, zwłaszcza w przypadku wystąpienia reakcji fototoksycznych. Pacjenci powinni być ostrożni podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwanie maszyn w trakcie terapii PDT.
Inne rodzaje interakcji
Nie stwierdzono istotnych innych rodzajów interakcji temoporfinu.
Wpływ na ciążę
Nie przeprowadzono odpowiednich badań dotyczących wpływu temoporfinu na ciążę. W związku z tym, lek ten powinien być stosowany u kobiet w ciąży tylko wtedy, gdy korzyści dla matki przeważają nad potencjalnym ryzykiem dla płodu.
Wpływ na laktację
Nie wiadomo, czy temoporfin przenika do mleka kobiecego. Zaleca się ostrożność podczas stosowania temoporfinu u kobiet karmiących piersią.
Wpływ na płodność
Nie stwierdzono wpływu temoporfinu na płodność.
Skutki uboczne
Najczęstszymi skutkami ubocznymi temoporfinu są reakcje fototoksyczne, takie jak obrzęk, zaczerwienienie, ból i pieczenie skóry. Mogą one wystąpić zarówno w miejscu podania leku, jak i w innych częściach ciała. Mogą również wystąpić nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha, zawroty głowy, osłabienie i gorączka.
Objawy przedawkowania
Nie stwierdzono przypadków przedawkowania temoporfinu.
Mechanizm działania
Temoporfin jest fotosensybilizatorem, który po podaniu do organizmu jest selektywnie absorbowany przez komórki nowotworowe. Następnie, po naświetleniu światłem o odpowiedniej długości fali, temoporfin ulega aktywacji i powoduje powstawanie reaktywnych form tlenu, które niszczą komórki nowotworowe.
Wchłanianie
Temoporfin jest szybko wchłaniany po podaniu do organizmu.
Dystrybucja
Temoporfin jest dystrybuowany do tkanek organizmu, w tym do komórek nowotworowych.
Metabolizm
Temoporfin jest metabolizowany w wątrobie.
Wydalanie
Temoporfin jest wydalany z organizmu głównie przez nerki.
Podsumowanie
Temoporfin jest lekiem stosowanym w terapii fotodynamicznej u pacjentów z nieoperacyjnymi nowotworami płaskonabłonkowymi skóry i błon śluzowych. Lek ten działa poprzez selektywne niszczenie komórek nowotworowych po naświetleniu światłem o odpowiedniej długości fali. W trakcie terapii pacjent powinien unikać ekspozycji na światło słoneczne lub sztuczne źródła światła, ponieważ temoporfin może powodować reakcje fototoksyczne. Najczęstszymi skutkami ubocznymi temoporfinu są reakcje fototoksyczne, takie jak obrzęk, zaczerwienienie, ból i pieczenie skóry. Pacjenci powinni być ostrożni podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwanie maszyn w trakcie terapii PDT. Lek ten powinien być stosowany u kobiet w ciąży tylko wtedy, gdy korzyści dla matki przeważają nad potencjalnym ryzykiem dla płodu. Zaleca się ostrożność podczas stosowania temoporfinu u kobiet karmiących piersią. Nie stwierdzono wpływu temoporfinu na płodność.
