Diltiazem to lek z grupy antagonistów wapnia, który jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, choroby niedokrwiennej serca, zaburzeń rytmu serca oraz choroby Raynauda.
Dawkowanie
Dawkowanie diltiazemu zależy od wskazań do stosowania oraz indywidualnych potrzeb pacjenta. Zwykle zaleca się przyjmowanie 1-2 tabletek dziennie, najlepiej rano i wieczorem. Dawkę oraz częstotliwość przyjmowania leku powinien ustalić lekarz.
Przeciwskazania do stosowania
Diltiazem jest przeciwwskazany u pacjentów z nadwrażliwością na substancję czynną lub jakikolwiek składnik preparatu. Nie należy stosować leku u pacjentów z ciężką niewydolnością serca, blokiem przedsionkowo-komorowym II i III stopnia, wstrząsem kardiogennym oraz w okresie ostrego zawału mięśnia sercowego.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Przed rozpoczęciem stosowania diltiazemu należy poinformować lekarza o chorobach wątroby, nerek, zaburzeniach rytmu serca, chorobie niedokrwiennej serca oraz o przyjmowanych innych lekach. W trakcie stosowania leku należy unikać nagłych zmian pozycji ciała oraz unikać spożywania grejpfrutów.
Interakcje z innymi substancjami czynnymi
Diltiazem może wpływać na metabolizm innych leków, co może prowadzić do zwiększenia lub zmniejszenia ich stężenia we krwi. Należy unikać jednoczesnego stosowania diltiazemu z lekami przeciwgrzybicznymi, antybiotykami, lekami przeciwwirusowymi oraz lekami przeciwnadciśnieniowymi.
Interakcje z alkoholem
Nie zaleca się spożywania alkoholu w trakcie stosowania diltiazemu, ponieważ może to prowadzić do nasilenia działań niepożądanych leku.
Wpływ na prowadzenie pojazdów
Diltiazem może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługę maszyn. Pacjenci powinni zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów oraz wykonywania czynności wymagających skupienia uwagi.
Inne rodzaje interakcji
Diltiazem może wpływać na stężenie digoksyny we krwi, co może prowadzić do działań niepożądanych. Należy unikać jednoczesnego stosowania tych leków lub stosować je pod ścisłą kontrolą lekarza.
Wpływ na ciążę
Nie zaleca się stosowania diltiazemu w ciąży, chyba że korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym ryzykiem dla płodu. Należy skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem stosowania leku w okresie ciąży.
Wpływ na laktację
Nie wiadomo, czy diltiazem wydzielany jest do mleka matki. Należy skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem stosowania leku w okresie karmienia piersią.
Wpływ na płodność
Nie ma danych na temat wpływu diltiazemu na płodność.
Skutki uboczne
Najczęstsze działania niepożądane diltiazemu to bóle głowy, zawroty głowy, nudności, biegunka, zaparcia, obrzęki kończyn, zmęczenie oraz uczucie gorąca. Rzadziej mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca, nadciśnienie tętnicze, duszność oraz reakcje alergiczne.
Objawy przedawkowania
Objawy przedawkowania diltiazemu mogą obejmować spadek ciśnienia tętniczego, zaburzenia rytmu serca, nudności, wymioty oraz osłabienie mięśni.
Mechanizm działania
Diltiazem działa jako antagonist wapnia, hamując przepływ jonów wapnia do komórek mięśniowych serca oraz naczyń krwionośnych. W efekcie dochodzi do rozkurczu naczyń krwionośnych oraz zmniejszenia oporu naczyniowego, co prowadzi do obniżenia ciśnienia tętniczego.
Wchłanianie
Diltiazem jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego.
Dystrybucja
Diltiazem jest dobrze dystrybuowany w organizmie, w tym do tkanek mięśniowych serca oraz naczyń krwionośnych.
Metabolizm
Diltiazem jest metabolizowany w wątrobie.
Wydalanie
Diltiazem jest wydalany z organizmu głównie przez nerki.
Podsumowanie
Diltiazem to lek z grupy antagonistów wapnia, który jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, choroby niedokrwiennej serca, zaburzeń rytmu serca oraz choroby Raynauda. Lek może powodować działania niepożądane, dlatego przed rozpoczęciem stosowania należy skonsultować się z lekarzem. Diltiazem działa jako antagonist wapnia, hamując przepływ jonów wapnia do komórek mięśniowych serca oraz naczyń krwionośnych. Lek jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego, dobrze dystrybuowany w organizmie, metabolizowany w wątrobie oraz wydalany z organizmu głównie przez nerki.
