Lorazepam jest lekiem przeciwlękowym i uspokajającym, stosowanym w leczeniu stanów lękowych, zaburzeń snu oraz objawów abstynencji alkoholowej. Może być również stosowany w leczeniu padaczki oraz jako środek uspokajający przed zabiegami chirurgicznymi.
Dawkowanie
Dawkowanie lorazepamu zależy od wieku pacjenta, stanu zdrowia oraz wskazań do stosowania. Zazwyczaj zaleca się stosowanie dawki początkowej wynoszącej od 1 do 2 mg na dobę, podzielonej na 2-3 dawki. W przypadku zaburzeń snu zaleca się stosowanie dawki 2-4 mg przed snem. W przypadku leczenia stanów lękowych dawka może być zwiększana stopniowo do 4 mg na dobę.
Przeciwskazania do stosowania
Lorazepam jest przeciwwskazany u pacjentów z nadwrażliwością na lorazepam lub na którykolwiek z pozostałych składników leku. Nie należy stosować lorazepamu u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby oraz u pacjentów z ciężką obturacyjną chorobą płuc.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Lorazepam może powodować uzależnienie psychiczne i fizyczne, dlatego należy stosować go z ostrożnością u pacjentów z historią uzależnienia od alkoholu lub narkotyków. Należy unikać stosowania lorazepamu u pacjentów z zaburzeniami oddychania oraz u pacjentów z chorobami psychicznymi, takimi jak depresja lub psychozy.
Interakcje z innymi substancjami czynnymi
Lorazepam może nasilać działanie innych leków uspokajających, przeciwbólowych oraz alkoholu. Należy unikać jednoczesnego stosowania lorazepamu z innymi lekami uspokajającymi oraz alkoholem.
Interakcje z alkoholem
Alkohol może nasilać działanie lorazepamu, dlatego należy unikać jednoczesnego spożywania alkoholu podczas stosowania lorazepamu.
Wpływ na prowadzenie pojazdów
Lorazepam może powodować senność oraz zmniejszać zdolność koncentracji, dlatego należy unikać prowadzenia pojazdów oraz obsługi maszyn podczas stosowania lorazepamu.
Inne rodzaje interakcji
Lorazepam może wpływać na wyniki badań laboratoryjnych, dlatego należy poinformować lekarza o stosowaniu lorazepamu przed wykonaniem badań.
Wpływ na ciążę
Lorazepam może przenikać przez łożysko i wpływać na rozwój płodu, dlatego należy unikać stosowania lorazepamu w ciąży, chyba że korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu.
Wpływ na laktację
Lorazepam przenika do mleka matki i może wpływać na dziecko karmione piersią, dlatego należy unikać stosowania lorazepamu podczas karmienia piersią.
Wpływ na płodność
Nie ma danych na temat wpływu lorazepamu na płodność.
Skutki uboczne
Najczęstszymi skutkami ubocznymi lorazepamu są senność, zawroty głowy, osłabienie, zaburzenia koordynacji ruchowej, nudności oraz suchość w ustach. Rzadziej mogą wystąpić zaburzenia widzenia, trudności w oddawaniu moczu oraz zaburzenia seksualne.
Objawy przedawkowania
Objawami przedawkowania lorazepamu są senność, osłabienie, zaburzenia koordynacji ruchowej, zaburzenia mowy, drżenie mięśni, nudności oraz wymioty. W przypadku przedawkowania należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
Mechanizm działania
Lorazepam należy do grupy leków benzodiazepinowych, które działają na układ nerwowy, zmniejszając pobudzenie neuronów. Lorazepam zwiększa działanie neuroprzekaźnika GABA, który hamuje aktywność neuronów, co prowadzi do zmniejszenia napięcia mięśniowego oraz uspokojenia.
Wchłanianie
Lorazepam jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego.
Dystrybucja
Lorazepam szybko rozprowadza się w organizmie, osiągając maksymalne stężenie we krwi po około 2 godzinach od podania.
Metabolizm
Lorazepam jest metabolizowany w wątrobie do aktywnych metabolitów.
Wydalanie
Lorazepam oraz jego metabolity są wydalane z organizmu głównie przez nerki.
Podsumowanie
Lorazepam jest lekiem przeciwlękowym i uspokajającym, stosowanym w leczeniu stanów lękowych, zaburzeń snu oraz objawów abstynencji alkoholowej. Może powodować skutki uboczne, takie jak senność, zawroty głowy oraz osłabienie. Lorazepam może powodować uzależnienie psychiczne i fizyczne, dlatego należy stosować go z ostrożnością. Należy unikać jednoczesnego stosowania lorazepamu z innymi lekami uspokajającymi oraz alkoholem. Lorazepam jest metabolizowany w wątrobie oraz wydalany z organizmu przez nerki.
