Fosamprenawir jest lekiem przeciwwirusowym stosowanym w leczeniu zakażeń wirusem HIV u dorosłych i dzieci powyżej 6 lat.
Dawkowanie
Dawkowanie fosamprenawiru zależy od wieku pacjenta, masy ciała oraz innych czynników. Zazwyczaj stosuje się 700 mg fosamprenawiru dwa razy dziennie wraz z 100 mg rytonawiru dwa razy dziennie. Lek należy przyjmować z jedzeniem.
Przeciwskazania do stosowania
Fosamprenawir jest przeciwwskazany u pacjentów uczulonych na fosamprenawir lub na którykolwiek z jego składników.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Przed rozpoczęciem leczenia fosamprenawirem należy poinformować lekarza o wszelkich chorobach, które pacjent ma lub miał w przeszłości, a także o przyjmowanych lekach. Fosamprenawir może wpływać na metabolizm innych leków, co może prowadzić do interakcji.
Interakcje z innymi substancjami czynnymi
Fosamprenawir może wpływać na metabolizm innych leków, co może prowadzić do interakcji. Należy unikać jednoczesnego stosowania fosamprenawiru z lekami, które są substratami izoenzymu CYP3A4, takimi jak np. midazolam, triazolam, simwastatyna, atorwastatyna, lovastatyna, ergotamina, dihydroergotamina, pimozyd, chinidyna, astemizol, terfenadyna, cisapryd, beprydyl, amiodaron, sotalol, alfuzosyna, tamsulozyna, silodosyna, lub leki przeciwzakrzepowe.
Interakcje z alkoholem
Nie zaleca się spożywania alkoholu podczas stosowania fosamprenawiru.
Wpływ na prowadzenie pojazdów
Fosamprenawir może powodować zawroty głowy, senność lub zaburzenia widzenia, co może wpłynąć na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Pacjenci powinni unikać prowadzenia pojazdów lub obsługiwanie maszyn, jeśli odczuwają te objawy.
Inne rodzaje interakcji
Fosamprenawir może wpływać na wyniki testów laboratoryjnych, w tym na poziom glukozy we krwi, enzymów wątrobowych i lipidów.
Wpływ na ciążę
Fosamprenawir należy stosować w ciąży tylko wtedy, gdy korzyści dla matki przeważają nad potencjalnym ryzykiem dla płodu. Należy skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem stosowania fosamprenawiru w ciąży.
Wpływ na laktację
Nie wiadomo, czy fosamprenawir przenika do mleka matki. Należy skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem stosowania fosamprenawiru podczas karmienia piersią.
Wpływ na płodność
Nie ma danych na temat wpływu fosamprenawiru na płodność.
Skutki uboczne
Najczęstsze skutki uboczne stosowania fosamprenawiru to biegunka, nudności, wymioty, bóle brzucha, bóle głowy, zawroty głowy, zmęczenie, gorączka, wysypka, świąd, obrzęk twarzy, języka lub gardła, a także zmiany w wynikach testów laboratoryjnych.
Objawy przedawkowania
Objawy przedawkowania fosamprenawiru mogą obejmować nudności, wymioty, biegunkę, bóle brzucha, zmęczenie, zawroty głowy, bóle głowy, senność, drgawki, zaburzenia widzenia, a także zmiany w wynikach testów laboratoryjnych. W przypadku przedawkowania należy skontaktować się z lekarzem.
Mechanizm działania
Fosamprenawir jest inhibitorem proteazy HIV-1. Hamuje on aktywność proteazy, co uniemożliwia wirusowi HIV-1 dojrzewanie i replikację.
Wchłanianie
Fosamprenawir jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego.
Dystrybucja
Fosamprenawir jest dobrze dystrybuowany w organizmie.
Metabolizm
Fosamprenawir jest metabolizowany w wątrobie przez izoenzym CYP3A4.
Wydalanie
Fosamprenawir jest wydalany głównie z kałem.
Podsumowanie
Fosamprenawir jest lekiem przeciwwirusowym stosowanym w leczeniu zakażeń wirusem HIV u dorosłych i dzieci powyżej 6 lat. Lek należy przyjmować z jedzeniem. Fosamprenawir może wpływać na metabolizm innych leków, co może prowadzić do interakcji. Pacjenci powinni unikać prowadzenia pojazdów lub obsługiwanie maszyn, jeśli odczuwają zawroty głowy, senność lub zaburzenia widzenia. Najczęstsze skutki uboczne stosowania fosamprenawiru to biegunka, nudności, wymioty, bóle brzucha, bóle głowy, zawroty głowy, zmęczenie, gorączka, wysypka, świąd, obrzęk twarzy, języka lub gardła, a także zmiany w wynikach testów laboratoryjnych. Fosamprenawir jest inhibitorem proteazy HIV-1, hamującym aktywność proteazy i uniemożliwiającym wirusowi HIV-1 dojrzewanie i replikację. Lek jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego, dobrze dystrybuowany w organizmie, metabolizowany w wątrobie przez izoenzym CYP3A4 i wydalany głównie z kałem.
