Deksbromfeniraminy stosuje się w leczeniu objawów alergii, takich jak katar sienny, pokrzywka, świąd skóry, obrzęk naczynioruchowy oraz inne objawy związane z alergicznymi reakcjami organizmu.
Dawkowanie
Dawkowanie deksbromfeniraminy zależy od wieku pacjenta i ciężkości objawów. Zwykle dorośli i dzieci powyżej 12 roku życia przyjmują 2 tabletki (4 mg) co 4-6 godzin, nie więcej niż 12 mg na dobę. Dzieci w wieku od 6 do 12 lat powinny przyjmować 1 tabletkę (2 mg) co 4-6 godzin, nie więcej niż 6 mg na dobę. Deksbromfeniraminy nie powinno się stosować u dzieci poniżej 6 roku życia.
Przeciwskazania do stosowania
Deksbromfeniraminy nie powinno się stosować u pacjentów z nadwrażliwością na ten lek lub na którykolwiek z jego składników. Nie zaleca się stosowania deksbromfeniraminy u pacjentów z padaczką, chorobami serca, nadciśnieniem tętniczym, chorobami nerek lub wątroby, chorobami tarczycy, astmą oskrzelową, chorobami dróg moczowych, chorobami przewodu pokarmowego oraz u pacjentów przyjmujących leki przeciwdepresyjne.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Przed rozpoczęciem stosowania deksbromfeniraminy należy skonsultować się z lekarzem, jeśli pacjent ma problemy z oddawaniem moczu, choroby układu oddechowego, choroby serca, choroby tarczycy, cukrzycę, choroby wątroby lub nerek. Deksbromfeniraminy nie powinno się stosować u kobiet w ciąży i karmiących piersią.
Interakcje z innymi substancjami czynnymi
Deksbromfeniraminy nie należy stosować jednocześnie z inhibitorami MAO (monoaminooksydaz) oraz z lekami przeciwdepresyjnymi, ponieważ może to prowadzić do poważnych działań niepożądanych.
Interakcje z alkoholem
Stosowanie deksbromfeniraminy jednocześnie z alkoholem może nasilać działanie uspokajające tego leku oraz prowadzić do zaburzeń koordynacji ruchowej i zmniejszenia zdolności prowadzenia pojazdów.
Wpływ na prowadzenie pojazdów
Stosowanie deksbromfeniraminy może wpłynąć na zdolność prowadzenia pojazdów oraz obsługiwania maszyn. Pacjenci powinni unikać prowadzenia pojazdów oraz obsługiwanie maszyn podczas stosowania tego leku.
Inne rodzaje interakcji
Deksbromfeniraminy może wpływać na wyniki niektórych badań laboratoryjnych, takich jak badania czynności wątroby i nerek. Pacjenci powinni poinformować lekarza o stosowaniu tego leku przed wykonaniem badań laboratoryjnych.
Wpływ na ciążę
Nie zaleca się stosowania deksbromfeniraminy u kobiet w ciąży, chyba że lekarz uzna to za konieczne. Należy skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem stosowania tego leku w czasie ciąży.
Wpływ na laktację
Nie zaleca się stosowania deksbromfeniraminy u kobiet karmiących piersią, ponieważ nie wiadomo, czy lek przenika do mleka matki.
Wpływ na płodność
Nie ma danych na temat wpływu deksbromfeniraminy na płodność.
Skutki uboczne
Najczęstszymi skutkami ubocznymi stosowania deksbromfeniraminy są senność, zawroty głowy, suchość w ustach, bóle głowy, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, trudności z oddawaniem moczu oraz problemy z widzeniem.
Objawy przedawkowania
Objawami przedawkowania deksbromfeniraminy są senność, zaburzenia koordynacji ruchowej, drgawki, nudności, wymioty, biegunka, trudności z oddawaniem moczu oraz problemy z oddychaniem.
Mechanizm działania
Deksbromfeniraminy jest lekiem przeciwhistaminowym, który działa poprzez blokowanie receptorów histaminowych H1 w organizmie, co zmniejsza objawy alergii.
Wchłanianie
Deksbromfeniraminy jest dobrze wchłaniana z przewodu pokarmowego.
Dystrybucja
Deksbromfeniraminy jest dobrze dystrybuowana w organizmie.
Metabolizm
Deksbromfeniraminy jest metabolizowana w wątrobie.
Wydalanie
Deksbromfeniraminy jest wydalana z organizmu głównie przez nerki.
Podsumowanie
Deksbromfeniraminy jest lekiem przeciwhistaminowym stosowanym w leczeniu objawów alergii. Lek ten działa poprzez blokowanie receptorów histaminowych H1 w organizmie, co zmniejsza objawy alergii. Deksobromfeniraminy nie powinno się stosować u pacjentów z nadwrażliwością na ten lek lub na którykolwiek z jego składników. Pacjenci powinni unikać prowadzenia pojazdów oraz obsługiwanie maszyn podczas stosowania tego leku. Przed rozpoczęciem stosowania deksbromfeniraminy należy skonsultować się z lekarzem, jeśli pacjent ma problemy z oddawaniem moczu, choroby układu oddechowego, choroby serca, choroby tarczycy, cukrzycę, choroby wątroby lub nerek. Najczęstszymi skutkami ubocznymi stosowania deksbromfeniraminy są senność, zawroty głowy, suchość w ustach, bóle głowy, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, trudności z oddawaniem moczu oraz problemy z widzeniem. Pacjenci powinni poinformować lekarza o stosowaniu tego leku przed wykonaniem badań laboratoryjnych.
