Metody leczenia osteoporozy - kiedy witamina D to za mało

Leczenie osteoporozy polega na uzyskaniu równowagi pomiędzy aktywnością komórek kościotwórczych a kościogubnych. Ze względu na różny mechanizm powstawania oraz wiele postaci choroby, dobór odpowiedniej terapii jest złożony i wymaga stosowania dodatkowe suplementacji.

Farmakoterapia i suplementacja mikroelementów

Osteoporoza, zwana niegdyś zrzeszotnieniem kości, to choroba metaboliczna, w której przebiegu dochodzi do postępującego ubytku masy kostnej oraz upośledzenia wytrzymałości i spójności mikroarchitektury przestrzennej kości. Zaburzona równowaga pomiędzy aktywnością osteoblastów, czyli komórek kościotwórczych, a osteoklastów, tzn. komórek odpowiedzialnych za hamowanie ubytku kości, zwiększa podatność na złamania i prowadzi do nieprzyjemnych dolegliwości bólowych, choć z początku przez długi czas nie manifestuje objawów w żaden sposób. Leczenie farmakologiczne należy wspierać suplementacją mikroelementów. 

Mechanizm powstawania osteoporozy jest złożony i w zależności od etiologii stosuje się odpowiednie metody lecznicze. Jedną z podstawowych form terapii jest suplementacja witaminy D i wapnia oraz innych preparatów regulujących procesy metaboliczne, powstałych na bazie przeciwciał, hormonów czy syntetycznych związków organicznych, jak bisfosfoniany, kalcytonina czy teryparatyd. Przed wyborem odpowiedniej strategii farmakologicznej określa się typ i zaawansowanie ubytku kości. 

Osteoporoza najczęściej występuje w postaci miejscowej bądź uogólnionej, lecz może również być rzadką, uwarunkowaną genetycznie chorobą kośćca, jak w przypadku choroby Albersa-Schonberga, znaną także pod nazwą marmurkowatość. W przebiegu osteoporozy tego typu pojawiają się nie tylko bóle kostne, ale też ropnie zębopochodne, upośledzenie rozwoju szkliwa, niedobory elementów morfotycznych krwi, hiperkalcemia czy powiększenie wątroby, śledziony i węzłów chłonnych. Na skutek choroby trzony kręgów kręgosłupa przyjmują postać kanapki, czyli ulegają nadmiernej sklerotyzacji od góry i dołu, a kości długie są pogrubione.

Metody uzupełniające

Bez względu na rodzaj i zaawansowanie osteoporozy, równie ważne i cenne co farmakoterapia i suplementacja mikroelementów są metody nieinwazyjne, czyli uzupełniające, które nie tylko korzystnie wpływają na ogólny stan zdrowia, ale także poprawiają samopoczucie i dodają siły do walki z postępującą chorobą. Przede wszystkim warto zoptymalizować dietę, wprowadzając nabiał i więcej produktów mlecznych. Niemniej istotne są tłuste ryby morskie, oleje roślinne (najlepiej tłoczone na zimno) oraz owoce i warzywa we wszelkiej postaci, a także nasiona czy orzechy. Warto także zwiększyć aktywność fizyczną i poprawić ogólną sprawność ruchową. Dobrze jest uprawiać treningi siłowe, izometryczne i oddechowe, a także ograniczyć lub wyeliminować oddziaływanie czynników ryzyka osteoporozy.

Artykuł zewnętrzny